آموزشگاه موسيقي

آموزشگاه موسيقي

آموزشگاه موسيقي

مقدمه:

يكي از مسايل فرهنگي مهم در هر جامعه اي هنر و آموزش هنر مي باشد . چرا كه نيروي حيات و شادماني در جامعه تزريق كرده باعث نشاط و آ ر امش اعضاي جامعه مي گردد در اين ميان هنر اول يعني موسيقي جايگاه ويژه اي را دارد چرا كه بيشترين اثرات در باز شدن ذهن و بالا بردن قدرت فراگيري براي محصلان و ايجاد ثبات شخصيت و بالا بردن اراده و اعتماد به نفس و جلوگيري از افسردگي در بين جوانان وآحاد جامعه مي گردد.

همچنين اينكه يكي از ابزارهاي تجارت و تبليغات عنصر موسيقي است كه نبايد ناديده گرفته شود و نيز اكنون كه دنياي تبليغات غرب با انواع روشها با يك هجوم فرهنگي غربي مابي فرهنگ و تمدن ايران اسلامي و جوانان ما را تهديد مي كند استفاده وآموزش به جاي هنر موسيقي در اين راستا مي تواند نقش مهمي را بر عهده داشته باشد. لذا مي با يست با برنامه ريزي صحيحي ، منطقي،ارزشي و بلند مدت و ايجاد و حمايت از تشكلهاي فرهنگي و هنري و سرمايه گذاري درست و عاقبت انديشانه در اين حوزه بستري مناسب براي جهش هنري و ارزشي و مبارزه اي فرجام انگيز براي جلوگيري از هجوم فرهنگ منحط بيگانه بوجود آ وريم . اكنون زمان مبارزه انديشه است و اين زمان بيش از هر چيز به نوع آوري و آموزش و پرورش در حوزه فرهنگ

و هنر نيازمنديم تا بتوانيم سرزميني آ باد با فرهنگي ديرينه را براي مردمي شاد و آگاه و وطن شناس و وطن دوست با اراده و قوي براي هميشه به ارمغان آوريم.

تاريخچه آموزشگاه

آموزشگاه موسيقي آوا واقع در شيراز پل معالي آباد طبقه فوقاني نان بهنان كه در تاريخ 1380 تاسيس و شروع به كار كرده است .

بيان مسئله

هنر موسيقي و تاسيس آموزشگاه موسيقي براي پايداري هنر موسيقي در كشور

روش تحقيق

اين تحقيق طوري تنظيم مي شود كه با بررسي به مساله تحقيق ، فرضيه تحقيق ، مشكلات و راهكارهاي موجود طرح و توجيه اقتصادي طرح  و در آخر به نتيجه گيري مي پردازد.

فرضيات تحقيق

1- اهميت  آموزش موسيقي به كودكان استثنايي

2- نوع برنامه‌ها در موسيقي درماني

3- اهميت آموزشگاه موسيقي

مشكلات و راهكارهاي موجود طرح

اگرچه رقم بالاي آموزشگاه‌هاي آزاد موسيقي مي‌تواند، نشان‌دهنده توجه زياد جامعه‌ايراني به هنر موسيقي باشد، اما بايد توجه داشت اين آموزشگاه‌ها تنهاجاي خالي موسيقي را در سيستم آموزشي ما پر مي‌كنند. اگرچه وضعيت آموزشگاه هاي آزاد در كشور ما همچنان آشفته و غير منظم است و از نظام مشخص و منسجمي تبعيت نمي كند، اما حكايت آموزشگاه هاي آزاد موسيقي، حكايت ديگري است. چرا كه بازار آشفته موسيقي و حتي نيمه رسمي آن بر مشكلات اين صنف دامن هم زده و اعتراض هنرمندان و متخصصان با سابقه اين رشته نيز براي ساماندهي وضعيت اين مراكز آموزشي تا كنون راه به جايي نبرده است. هرچند تا كنون از سوي برخي نهادهاي مسئول اقداماتي همچون: تهيه بانك اطلاعاتي، برگزاري جشنواره آموزشگاه هاي موسيقي ، براي ساماندهي اين مراكز صورت گرفته ، اما هنوز اقدام جامعي در اين زمينه توسط هيچ مركزي و نهاد مسئولي انجام نشده است. هر ساله با آغاز فصل گرم و تعطيلي مدارس، بازار آموزشگاه هاي موسيقي نيز گرم و بر تعداد هنرجويان و به دنبال آن مدرسان حاضر در اين آموزشگاه ها نيز اضافه مي شود ، اما غافل از آنكه اين مراكز بدون وجود هدايت و نظارت تخصصي در حال گسترش و رشد شده اند. بر اساس يك آمارگيري كه در سال 84 از تعداد آموزشگاه هاي رسمي موسيقي در ايران انجام شده است، 364 آموزشگاه موسيقي در سراسر كشور مشغول فعاليت هستند كه تهران با 182آموزشگاه مقام نخست را داراست. اگرچه ممكن است چنين به نظر برسد كه رقم بالاي آموزشگاه هاي آزاد موسيقي نشاندهنده توجه زياد جامعه ايراني به هنر موسيقي است، اما بايد توجه داشت اين آموزشگاه ها هم اكنون تنهاجاي خالي موسيقي را در سيستم آموزشي ما پر مي كنند و به اين ترتيب نمي توانند به عنوان يك شاخص مناسب در اين زمينه عمل كنند. در حالي كه يكي از نكات قابل اهميت اين است كه آيا اين آموزشگاه هايي كه تعداد آنها رو به افزايش است و قرار است كمبودهاي سيستم آموزشي را جبران كنند از كيفيت لازم برخوردارند يا نه؟ عاصمه فندرسكي، مدير آموزشگاه موسيقي آواي مهرباني معتقد است كه تعداد بالاي آموزشگاه ها كيفيت تدريس را تحت تاثير قرار داده است. وي وضعيت صدور مجوز آموزشگاه هاي موسيقي كشور را رضايت بخش نمي‌داند و معتقد است كه اين اوضاع به شيوه‌اي است كه به هر فردي مجوز تاسيس آموزشگاه موسيقي داده مي‌شود. فندرسكي مي گويد: نحوه صدور مجوز براي مراكز علمي و كاربردي در تهران به اين ترتيب است كه تا تا ظرفيت مراكز موجود تكميل نشود، نمي توان مركز يا موسسه جديدي داير كرد، در حالي كه در مورد آموزشگاه هاي آزاد و از جمله موسيقي به چنين شيوه اي عمل نمي شود و افراد مختلف مي توانند به راحتي مجوز تاسيس آموزشگاه موسيقي دريافت كنند. در اينجا بحث ، انحصار در آموزش موسيقي مطرح نيست، بلكه موضوع كيفيت آموزشي است كه تنزل پيدا مي كند. زيرا به اين ترتيب توازن ميان عرضه و تقاضا كه از مهم ترين اصول اقتصادي هر فعاليتي است، از بين مي رود و عرضه از تقاضا بيشتر مي شود و اين موضوع علاوه بر تاثير منفي كه بر كيفيت آموزش دارد، تبعات نامناسب ديگري نيز به همراه دارد. سودابه سالم مدير آموزشگاه موسيقي ودا نيز تعداد آموزشگاه هاي موسيقي در ايران را در مقايسه با جهان پرشمار توصيف مي كند: علاقه به موسيقي، به خصوص در جوانان باعث مي شود تا در نبود فضاي آكادميك مناسب، تا اين اندازه آموزشگاه موسيقي در ايران تشكيل شود تا جوابگوي اين همه علاقمند باشند. خوشبختانه با تمام ضعف هايي كه آموزشگاه هاي آزاد موسيقي در ايران دارند بايد بگويم كه همينها موسيقي را در ايران زنده نگه داشته اند. تمام دانشجويان و فارغ التحصيلان رشته موسيقي بعد از 5 سال مي توانند مجوز تاسيس آموزشگاه بگيرند و ديگر از آنها امتحاني هم گرفته نمي شود ، اما افرادي كه سابقه فعاليت در حوزه موسيقي را دارند، براي دريافت اين مجوز بايد آزموني را كه به همين منظور تعيين شده را پشت سر بگذارند. اگرچه ممكن است چنين قوانيني در نگاه اول منطقي و حساب شده به نظر برسد، اما ارزيابي عنصر كيفيت در هيچ كجاي اين شيوه به درستي پيش بيني نشده است، ضمن آنكه پس از تاسيس آموزشگاه نظارت حرفه اي بر نحوه كار اين مراكز وجود ندارد. سوشيانت عازمي خواه ، مدير آموزشگاه فاخته كرج نيز رشد بي رويه آموزشگاه هاي موسيقي را يكي از عواملي مي داند كه بر كيفيت آموزش موسيقي در كشور تاثيرات نامناسبي بر جاي مي گذارد: تعداد آموزشگاه هاي موسيقي به خصوص در چند سال اخير و به دنبال افزايش عمومي به هنر موسيقي بالا رفته است و متاسفانه تا شكايتي از آموزشگاه ها نشود، آنها به فعاليت خود ادامه مي دهند كه البته به اين مراكز تدريس هاي خصوصي غير حرفه اي را هم بايد اضافه كرد، مجموع اين عوامل باعث مي شود كه ارزش يك آموزش حرفه اي و بلندمدت زير سوال برود و هر هنرجويي با گذراندن چند دوره در اين آموزشگاه ها فكر كند كه يك نوازنده كامل شده است اين نوازنده پيانو يكي از دلايل بروز چنين مشكلي را شناخت عمومي پايين از هنر موسيقي وسازها مي داند: متاسفانه در كشور ما شناخت از موسيقي به دلايل مختلف بالا نيست و بسياري از والدين و هنرجويان فكر مي كنند كه موسيقي هم مثل ترم هاي آموزش زبان رده بندي دارد و انتظار دارند با گذشت يك يا دوره تبديل به يك نوازنده شوند. در حالي كه آموزش موسيقي يك فرايند نسبتا بلندمدت است و در معلمي هم شيوه خود را دارد. دكتر فريد عمران مسئول مركز آموزشي آكادميا نيز در اين زمينه مي گويد:« 42 سال است كه كار تدريس موسيقي مي كنم و تاكنون هيچ سرفصلي را در آموزش هاي خود به كار نبرده ام. سرفصل ها را كساني مي نويسند كه متخصص تدريس نيستند. بايد استاد را آزاد گذاشت تا بتواند با توجه به امكانات موجود به آموزش بپردازد. سالم با تاكيد بر اينكه كيفيت آموزش در بسياري از آموزشگاه ها پايين است، عنوان مي كند: ما بارها و بارها گفته ايم كه بايد رشته مربيگيري موسيقي در ايران داشته باشيم، اما متاسفانه مسئولان پاسخ مي دهند كه به دليل محدوديت ها ما نمي توانيم اين رشته را داشته باشيم. خوب طبيعي است دانشجويي كه در رشته آهنگسازي و نوازندگي مشغول است و وقتي فارغ التحصيل مي شود نه آهنگساز است و نه نوازنده چطور مي خواهد يك معلم خوب موسيقي باشد؟ به همين خاطر به تنها چيزي كه در آموزش موسيقي مي توان اميدوار بود،غريزه هنري يك فرد است. اصولا منطق حكم مي كند كه ورود به هر فعاليتي ( واز جمله فعاليت هنري) مزاياي مادي ومعنوي به مراه داشته باشد كه فعاليت هاي موسيقايي نيز از اين قاعده مستثني نيست. اگرچه ممكن است علاقه به هنر و يا هر دليل غير مادي ديگري يك عامل محرك، براي گام نهادن به حوزه موسيقي باشد، اما بدون داشتن يك توجيه اقتصادي ادامه حضور در اين حوزه معنا پيدا نمي كند. همين عامل موجب شده است، بسياري از خير تدريس و حضور در آموزشگاه هاي موسيقي گذشته و سراغ هر فعاليت ديگري غير از هنر بروند. فندرسكي در اين زمينه مي گويد: آموزشگاه هاي موسيقي، حتما بايد فعاليت خود را يك ملك تجاري يا دربست انجام دهند و هزينه هاي چنين محل هايي نيز بسيار بالاست. بنابراين گاهي گردانندگان آموزشگاه ها هزينه هاي آموزش نيز خود به خود بالا مي رود. البته همان نبود تعادل ميان عرضه و تقاضاي موسيقي ميان آموزشگاه ها و هنرجويان نيز موجب مي شود كه شهريه هاي آموزش بالا برود. زيرا زماني كه تعداد تمام آموزشگاه ها زياد شود، تعداد هنرجويان هريك از آنها كاهش پيدا مي كند. بنابراين آنها براي تامين هزينه هاي خود ناگزير به بالا بردن شهريه ها مي شود. عازمي خواه نيز يكي ديگر از مشكلات اساسي آموزشگاه هاي موسيقي را هزينه بالاي اجازه بهاي واحدهايي مي داند كه آموزشگاه ها در آنها داير شود:« بناهايي كه براي آموزشگاه موسيقي اختصاص پيدا مي كند، بايد آكوستيك باشد و از امكاناتي بهره مند باشد كه شايد ديگر آموزشگاه ها به آن نيازي ندارند. بنابراين اين هزينه هاي جنبي را نيز بايد به هزينه بالاي اجاره بهاي واحد تجاري هم اضافه كرد.» كيوان ساكت، مدير آموزشگاه وزيري نيز در اين زمينه مي گويد:« برخي از آموزشگاه ها براي تامين هزينه هاي خود اقدام به راه اندازي ساز فروشي يا بخش تعمير ساز در داخل آموزشگاه مي كنند، اما آموزشگاه موسيقي يك محيط فرهنگي هنري است و بسياري حاضر نيستد، به اين ترتيب شان اين محل را پايين بياورند، بنابراين بيشتر از سايرين مشكلات مالي خواهند داشت. ساكت پيشنهاد مي كند: دولت و نهادهايي كه مرتبط با موسيقي عمل مي كنند، بايد كمك هايي را نيز به فعالان اين حوزه اختصاص دهند، همان طور كه چنين بودجه هايي در قانون هم براي كمك به فعاليت هاي فرهنگي پيش بيني شده است. در حالي كه همين آموزشگاه ها يكي از مراكزي هستند كه موجب گسترش و معرفي هنر والاي ايراني خواهند بود. مرتضي مبكي جانشين مديريت آموزشگاه موسيقي پويش نيز از كمبود امكانات براي فعاليت هاي موسيقايي گله مي كند: ما در بخش زيرساخت هاي مربوط به فعاليت هاي فرهنگي وهنري كمبود داريم. يكي از همين بسترها امكانات مناسب آموزشي است. شما فكر كنيد علاوه بر اينكه بسياري از آموزشگاه هاي موسيقي براي تدريس هنر مناسب نيستند، هنرجوياني كه به تازگي نواختن يك ساز را آغاز كرده اند نيز، محل مناسبي براي ارائه آن ندارند. بسياري از نهادها يا موسسات دولتي يا نيمه دولتي، از امكاناتي همچون سالن مناسب بهره مي برند كه سالهاست خاك مي خورد كه مي توانند آنها را با اجاره بهاي كمتر در اختيار آموزشگاه ها وحتي گروه هاي موسيقي قرار دهند، تا در آنجا تمرين كرده و كارهاي خودشان را ارائه دهند. اين فعال حوزه موسيقي همچنين يكي ديگر از كمبودهاي اين حوزه را نبود امكان رقابت ميان آموزشگاه هاي موسيقي مي داند: فضاي سالم رقابتي ميان آموزشگاه هاي موسيقي يكي از عواملي است كه منجر به افزايش كيفيت آموزش موسيقي در كشور مي شود، اما منتاسفانه شرايط و امكانات مناسب براي چنين رقابتي وجود ندارد و اصولا معيارهاي مشخص و مناسبي هم براي آن تعريف نشده است.

نحوه بازار يابي و تبليغات طرح

بازار يابي در كسب و كار امروز يك امر ضروري است ودر مو قعيت ساز مانها نقش اساسي ايفا مي كند.بازاريابي به فروش از طريق ويزيتوري يا تهيه آگهي هاي تبليغاتي محدود نمي شود و مفهوم بسيار جامع تري دارد و به همين دليل گفته مي شود تفكر بازار يابي بايد در كليه ي بخش ها و فرايند هاي سازماني نفوذ كند و مورد توجه قرار گيرد.خلق نام تجاري مناسب ، تبليغات مناسب ، توجه به تغير دائم در نيازها ودر نهايت بهره گيري ازفناوري روز از الزامات اساسي است.بازاريابي نتيجه ناگزيرو دوري ناپذير وضروري سرمايه داري است.البته اين بدان معنا نيست كه بازاريابي تنها به كشورهاي داراي نظام سرمايه داري محدود مي شود ، تكنيك هاي بازاريابي در تمام نظامهاي سياسي و بسياري از جنبه هاي زندگي كاربرد دارد.