نيروگاه توس

سيما فايل دانلود مقاله گزارش كارآموزي پروژه نمونه سوال

گزارش كارآموزي نيروگاه توس

۱۶ بازديد

گزارش كارآموزي نيروگاه توس

گزارش كارآموزي نيروگاه توس

گزارش كارآموزي نيروگاه توس

نيروگاه ( توضيحات كلي ) 1

نيروگاه توس 8

بويلر 10

توربين 14

ژنراتور 39

ترانسفورماتور 50

سيستم سوخت رساني 57

كندانسور هوايي 62

آزمايشگاه و تصفيه آب 62

اتاق فرمان 63

منابع 66

نيروگاه حرارتي

نيروگاه حرارتي به كليه ي نيروگاه هايي اطلاق مي شود كه در واحدهاي آن با احتراق سوخت هاي جامد ، مايع و يا گاز در بويلر و يا در خود محرك اوليه ( مانند ديزل ها و توربين هاي گازي ) توليد انرژي حرارتي و سپس الكتريكي صورت مي پذيرد . انواع نيروگاه حرارتي بر حسب نوع سوخت عبارتند از : ذغال سوز ( اعم از ذغال به لاشه اي يا پودر شده ) ، گازوئيل سوز ( ديزل ) ، نفت سوز ، گاز سوز و توربين گازي ( كه در آن احتراق گاز مستقيما در توربين صورت مي گيرد .

قسمت عمدهاي از نيروگاه هاي حرارتي كه به عنوان توليد كننده هاي اصلي انرژي الكتريكي طراحي مي شوند از نوع كندانسوردار مي باشند . اين نيروگاه ها عموما مجهز به واحدهايي با قدرت 200 تا 800 مگا وات بوده و راندمان حرارتي آن ها از ميزان 40 تا 42 درصد تجاوز نمي كند ، و معمولا در هر كشور پرقدرت ترين نيروگاه ها را تشكيل مي دهند .

نوع ديگري از نيروگاه هاي حرارتي كه به نام ترموالكتريك مشهورند جهت توليد مشترك انرژي حرارتي ( به صورت بخار يا آب داغ ) و انرژي الكتريكي طراحي و نصب مي شوند . اين توليد مشترك موجب افزايش راندمان حرارتي واحدهاي مذكور تا ميزان 65 الي 70 درصد مي باشند .

نيروگاه آبي

از قديم استفاده از انرژي ذخيره شده در آب به صورت هاي مختلف از جمله آسياب هاي آبي مرسوم بوده است . با پيدايش صنعت برق كوشش هاي زيادي در جهت به كارگيري هر چه بيشتر انرژي آبي و تبديل آن به انرژي الكتريكي معطوف گرديده و در اين راه پيشرفت هاي زيادي هم حاصل شده است . ارزش نيروگاه هاي آبي بر اين است كه از تاسيسات ايجاد شده عمدتا مي تواند در جهت اهداف صنعتي و كشاورزي نيز استفاده برد . معمول ترين نوع ذخيره و كنترل آب ، ايجاد سدها و آب بندها مي باشد .

گراني قيمت تاسيسات ذخيره و انتقال آب با مسايل خاص سياسي و اجتماعي آن ( زير آب رفتن روستاهاي مجاور ، از بين رفتن مقداري از زمين هاي كشاورزي و ... ) معمولا ايجاد سد صرفا جهت گرفتن انرژي الكتريكي را توجيه اقتصادي نمي نمايد . چنانچه مطالعات ايجاد چنين تاسيساتي را توجيه نمايد ، ارزش نيروگاه آبي دو چندان مي گردد .

نيروگاه هاي آبي در مقايسه با ساير نيروگاه ها ( حرارتي ، گازي ، ديزلي ) داراي مزاياي بسياري مي باشد كه از جمله بالا بردن راندمان ، نداشتن هزينه هاي مربوط به مسايل سوخت ، قرار گرفتن سريع در مدار و نداشتن مسايل آلودگي هوا را مي توان نام برد .

در مناطقي كه منابع آب امكان خارج ساختن دائمي آب را از سدها را بدهد ، اين نيروگاه ها به طور دائم مورد استفاده واقع مي شوند وحتي در بعضي موارد به عنوان پايه توليد انرژي الكتريكي به علت داشتن قابليت اطمينان بالا قرار مي گيرد . اما در مواردي كه استفاده آب در صنعت و كشاورزي و شرب در اولويت بالاتري نسبت به توليد انرژي الكتريكي باشد برنامه را بر اساس نياز هاي آب مشروب و كشاورزي تنظيم مي نمايند . بدين معني كه نيازهاي آبي در يك پريود مشخص مثلا 24 ساعت را در ظرف چند ساعتي كه شبكه به انرژي الكتريكي بيشتري نيازمند است ، از سد اصلي خارج ساخته وارد سد تنظيمي مي نمايند يعني توربين هاي آبي به كار مي افتد . سپس با برنامه ريزي كه مي شود آب از سد تنظيمي به تدريج جهت ديگر اهداف ( كشاورزي ، صنعت و شرب ) وارد شبكه هاي انتقال و توزيع با تصفيه خانه هاي مربوط مي گردد .

چنانچه كه گفته شد مي توان با استفاده از انرژي آب رودخانه ها و آبشارها و احداث سد در مسير رودخانه توسط توربين هاي آبي ، ژنراتور را چرخاند و الكتريسيته توليد نمود .

سدهاي آبي كه ساختمان هاي مختلفي دارند مي توانند در مسير رودخانه احداث شده و با نصب تجهيزات يك نيروگاه آبي علاوه بر مصارف كشاورزي براي توليد برق استفاده كرد .

آب درياچه در صورت اضافه شده از قسمت بالاي سد سر ريز مي كند . به علت آن كه مصارف آب كشاورزي و تقاضاي برق در زمان هاي مختلفي صورت مي گيرد براي جلوگيري از هدر رفتن آب پس از سد اصلي يك سد كوچك به نام سد تنظيمي استفاده       مي گردد و در صورت نياز به آب كشاورزي دريچه هاي اين سد تنظيمي باز مي گردد . معمولا تاسيسات نيروگاه داخل ساختمان سد مي باشد .

با توجه به دبي آب و ارتفاع آن نوع توربين نصب شده فرق مي كند كه مي توان از انواع پلتون ، فرانسيس يا كاپلان باشد .

راندمان نيروگاه هاي آبي بالا مي باشد ( حدود 80 الي 90 درصد ) و راه اندازي آن ساده  ( 14 الي 15 دقيقه ) انجام مي گيرد .

نيروگاه اتمي

نيروگاه هاي هسته اي بخاطر تشابه در نوع انرژي نهايي كه همان انرژي حرارتي است عملا در رده ي نيروگاه هاي حرارتي قرار مي گيرند ، ولي به لحاظ ويژگي هاي خاص سوخت هسته اي آن را نوع جداگانه اي به حساب مي آورند . اساس كار نيروگاه اتمي و بخاري يكي است فقط به جاي ديگ بخار ، در نيروگاه اتمي از يك رآكتور استفاده شده ، آب را در رآكتور توسط انرژي حاصل واكنش هاي هسته اي ( فيوژن ) گرم شده وبخار مي گردد كه اين بخار مي تواند توربين را بچرخاند و در نتيجه محور ژنراتور به حركت آمده و الكتريسيته توليد مي گردد .

نيروگاه بخار

يكي ديگر از روش هاي توليد انرژي استفاده از نيروي بخار مي باشد كه در اين نوع نيروگاه بخار توليد شده در بويلر ( ديگ  بخار ) به داخل توربين جريان داده مي شود و باعث چرخش آن گشته و اگر شافت توربين با يك ژنراتور وصل گردد مي توان از نيروي چرخشي آن انرژي الكتريكي توليد كرد . بخار پس از عبور از توربين به كندانسور ( چگالنده ) رفته و توسط آب خنك كن تقطير و به صورت آب در مي آيد .

نيروگاه هاي بخار براي بارهاي اصلي ( پايه ) به كار مي روند ( چون راه اندازي ساده و آساني ندارند ) و عمر آن ها نسبت به نيروگاه هاي گازي بيشتر ( 25 الي 30 سال ) است .

اجزاي اصلي يك نيروگاه بخار

بويلر ( ديگ بخار )

توربين بخار

كندانسور

پمپ تغذيه

نيروگاه ديزلي

در نيروگاه هاي ديزلي قوه محركه ژنراتور يك موتور درون سوز ديزلي است .

امروزه كمتر از نيروگاه هاي ديزلي براي نيروگاه پايه استفاده مي كنند و بيشتر براي مواقع اضطراري و احتمالا بار ماكزيمم مي باشد . در حال حاضر در مناطقي از ايران كه به شبكه سراسري وصل نيست از نيروگاه هاي ديزلي استفاده مي شود . قدرت توليدي آن ها به طور معمول تا 5000 كيلو وات مي باشد .

نيروگاه گازي

هواي آزاد توسط يك كمپرسور فشرده شده و سپس همراه سوخت در اتاق احتراق محترق شده و داراي درجه حرارت بالا مي گردد . حال اين گاز پر فشار و داغ وارد توربين شده ومحور ژنراتور را مي گرداند و سپس از اگزوز ( خروجي ) توربين به بيرون رانده        مي شود . توان گرفته شده از توربين معمولا به محور ژنراتور و كمپرسور منتقل مي گردد . حدود يك سوم اين توان تبديل به انرژي الكتريكي در ژنراتور مي گردد و بقيه جهت چرخاندن محور كمپرسور و تامين هواي فشرده جهت توربين نصرف مي شود . به همين خاطر راندمان توربين گازي پايين و در حدود 27 درصد مي باشد و براي بار پيك در شبكه استفاده مي شود .

اصول نيروگاه گازي تقريبا از لحاظ مراحل مانند يك موتور چهار زمانه است يعني چهار مرحله دارد كه عبارتند از :

تراكم توسط كمپرسور

احتراق كه در اتاق احتراق انجام مي گيرد

مرحله كار يا انبساط در توربين

تخليه كه از دودكش صورت مي گيرد

هوا با شرايط محيط كار كه عبارتند از دما وفشار سايت محل نصب توربين گاز وارد كمپرسور مي شود و در آن جا بر روي هوا كار انجام مي شود . فشار و دماي هواي خروجي از كمپرسور بستگي به نوع توربين گاز دارد و معمولا فشار آن بين 9.5 تا 14 برابر ورودي و دماي آن در حدود 300 تا 350 درجه سانتي گراد مي باشد . اين هوا با اين شرايط  وارد اتاق احتراق شده و در آن جا طي يك فرآيند فشار ثابت دماي آن افزايش مي يابد   ( حدود 900 تا 1350 )  محصولات احتراق وارد توربين شده و روي پره هاي توربين با از دست دادن انرژي خود كار انجام مي دهد و در نهايت با دمايي در حدود 450 تا 600 درجه سانتي گراد از توربين خارج مي شود و به جو تخليه مي گردد .